SEVMEK NEDİR İNSANI?
Sevmek,
Ne dört kitapta buyrulmuş kutsal bir görevdir sadece
Ne özel bir yetenektir ilk doğan hücrelerde
Sanat değildir sevmek insanı
Zor bir soru değildir
Yaşamaktır yüreklerce
Soluk alıp vermektir
Bazen bir ekmek parçasını kaldırmaktır yukarı
Bazen karşı koymaktır haksızlıklara
Yerdeki minicik bir karıncadan başlamak
Ezmemek için düşmeyi göze almaktır
Bir maratondur sevmek
Sınır kıta dinlemez
Her dilden ormanlara, mayınların ardına
Düşe kalka koşmaktır, nefesini katmaktır
Durulursa vicdanın sızlamasıdır
Dünyayı dört direk üzerinde de sansan
Bir totemin önünde tanrıya da yakarsan
Hıçkırığa da boğulsan Ağlama Duvarı’nda
İlle de yerin var insanlar sofrasında
Sevmek o sofrada aynı aş(k)la doymaktır
Bir uzak iklimdeki felaket
Acıtmalı her yüreği her sıcaktan diyarda
Bu yerküre nasıl bir dünya ise yekpare
Damlayan kan hepimizin kanıdır
Çekik sarı, düz beyaz, kara, kırmızı
Rengini tayin eden gözler değil bakıştır
Kamil Akdoğan
About Post Author
