La Chanson D’Antioche
“Asaletlü Piyer I’Ermit otağının önünde oturuyordu.
Kral Tafur bir çok adamları ile çıka geldi.
Bunlar bin kişiden fazla ve açlıktan şişmiştiler.
‘Asaletmeab! Rahmeti Rahman adına bana yol göster,
Zira açlıktan ve zayıflıktan ölüyoruz’ dedi.
Piyer cevap verdi: ‘Cebin (korkak, yüreksiz) olduğunuzdandır’ dedi.
Haydi şurada ölmüş yatan Türkleri toplayınız,
Tuzlar ve pişirirseniz, pekâlâ yenir onlar.
Kral Tafur, ‘Doğru söylüyorsunuz,’ dedi.
Otağdan ayrıldı, avanesini çağırdı,
Toplandıklarında on bin kişiden çoktular.
Türkler yüzüldü, barsakları çıkarıldı
Etlerinden haşlama ve kebap yapıldı.
Doyasıya yediler, amma ekmeksiz yediler
Bunu gören putperestler (Türkleri kasdediyor) pek korktular,
Et kokusundan hep duvarlara dayandılar.
Yirmi bin putperest, bu avaneyi seyret.;
Ağlamadık Türk kalmadı.”
About Post Author
