Kitap Hakkında:
Şubat 363’te, Hıristiyanlaştırılmış Doğu’nun amiral gemisi şehri Antakya’da bir adam, yüzyıllar boyunca gücünü kaybetmeden geçen Misopogon (“Sakalın Düşmanı”) adlı bir konuşmada öfkesinin patlamasına izin verdi. Pek çok başkası ortadan kaybolduğunda, bu belge belki de tanrıların lütfuyla korundu, ama hepsinden önemlisi, yazarının, hiç kimseyi, hatta en kötü muhaliflerini bile kayıtsız bırakmayan şaşırtıcı kişiliği sayesinde. Apostate, adamın İmparator Julian’dan başka bir şey olmadığını söylüyor. Görkemli bir şekilde otantik olduğu için alışılmadık bir şekilde konuşması, onu canlandıran, yenilikçi olduğu kadar gerici değerler ile ona rağmen hareket halindeki bir medeniyetin karmaşık gerçekliği arasındaki kaçırılan fırsata ışık tutuyor. Ayrıca, hırslı mistisizmle renklendirilmiş felsefi ideali ile, farklılıklara saygı duyarak ve insan sıradanlıklarını görece kabul ederek emperyal birlik için çalışmaya devam etmesi gereken devlet başkanının misyonu arasındaki gerilimin altını çizer. Veda konuşması: Julian, Büyük İskender’in izinden gitmek ve birkaç ay sonra Perslerin özellikleri altında ölmek için Antakya’ya sırtını döner.
Misopogon
İmparator Julian’ın Antakya’da kaldığı dönemde yazdığı ve adını “sakal düşmanı” anlamına gelen misopogon kitabından:
Şair Anacreon çok güzel şarkılar besteledi; çünkü ona Kaderler tarafından lüks bir yaşam verildi. Ancak Alcaeus ve tanrı Paros’lu Archilochus, ilham perilerini neşe ve zevke adamaya izin vermediler. Zahmete katlanmak zorunda kaldıkları için, bazen bir çeşit, bazen başka bir tür ve kendilerine zulmedenleri taciz ederek, Cennetin kendilerine yüklediği yükleri hafiflettiler. Ama bana gelince, yasa, onlara kötülük yapmadığım halde, bana düşmanlıklarını göstermeye çalışanları ismen itham etmemi yasaklıyor; ve öte yandan, şu anda iyi yetişmişler arasında hüküm süren eğitim tarzı, beni şarkıdan oluşan müziği kullanmaktan yoksun bırakıyor. Çünkü bu günlerde insanlar, müziğin dürüst olmayan yollarla zengin olduğunu düşündükleri geçmişte olduğundan daha aşağılayıcı olduğunu düşünüyorlar. Yine de bu nedenle, İlham Perilerinden kazanmanın benim elimde olan yardımdan vazgeçmeyeceğim. Gerçekten de, Ren kıyısındaki barbarların bile, sert sesli kuşların ötüşünden farklı olmayan bir dilde bestelenmiş vahşi şarkılar söylediğini ve bu tür şarkılardan keyif aldıklarını gözlemledim. Çünkü bence kalitesiz müzisyenler dinleyicilerini rahatsız etseler de kendilerine çok büyük zevk veriyorlar. Ve bunu aklımda tutarak, Ismenias gibi kendi kendime sık sık derim – çünkü yeteneklerim onunkine eşit olmasa da, kendimi ikna ederken benzer bir ruh bağımsızlığına sahibim – “Muzalar ve kendim için şarkı söylüyorum.”
Bununla birlikte, şimdi söylediğim şarkı nesir olarak bestelendi ve Zeus tarafından başkalarına karşı yöneltilmeyen çok fazla şiddetli suistimal içeriyor – yasa yasakladığına göre nasıl olabilir? — ama şairin ve yazarın kendisine karşı. Çünkü kişinin kendisini övmesini ya da eleştirmesini engelleyen bir yasa yoktur. Şimdi kendimi övmeye gelince, buna çok sevinsem de, bunun için bir nedenim yok; ama kendimi eleştirmek için sayısız nedenim var ve önce yüzümden başlayacağım. Her ne kadar doğa bunu çok güzel ya da gözde yapmamış ya da gençliğin çiçeklenmesini vermemiş olsa da, ben de sırf sapıklığımdan ve huysuzluğumdan, görünüşe göre cezalandırmak için ona bu uzun sakalımı ekledim. , doğası gereği yakışıklı olmama suçundan dolayı. Aynı nedenden dolayı, sanki vahşi hayvanlar için bir çalılıkmış gibi etrafta dolaşan bitlere katlandım. Açgözlülükle yemek yemeye veya ağzım açık içmeye gelince, bu benim elimde değil; Sanırım dikkat etmeliyim, yoksa daha farkına varmadan kendi saçlarımın bir kısmını ekmek kırıntılarımla birlikte yiyeceğim. Öpülmek ve öpülmek konusunda hiçbir rahatsızlık duymuyorum. Yine de, diğer amaçlar için olduğu gibi, bunun için de sakal açıkça zahmetlidir, çünkü traşlı “dudakları diğer dudaklara daha tatlı bir şekilde” bastırmama izin vermez – çünkü pürüzsüzdürler, sanırım – zaten biri tarafından söylendiği gibi. Pan ve Calliope’nin yardımıyla Daphnis’in onuruna şiirler yazanlar. Ama ondan ipleri bükmem gerektiğini söylüyorsun. Eh, onları çekecek gücünüz varsa ve pürüzlülükleri “yıpranmamış ve hassas ellerinize” korkunç bir zarar vermezse, size halatlar sağlamaya hazırım. Ve kimse senin hicvinden rahatsız olduğumu sanmasın. Çünkü ben kendim, keçilerin yaptığı gibi çenemi takarak bunun için bir mazeret sunuyorum, sanırım, yakışıklı gençlerin ve doğanın güzellikle bahşettiği tüm kadınların çenelerini giydiği gibi onu pürüzsüz ve çıplak hale getirebilirim. Ama sen, yaşlılığında bile yumuşak ve narin yaşam tarzınla ya da belki kadınsı mizacınla kendi oğullarını ve kızlarını taklit ettiğin için, çeneni dikkatle düzleştiriyorsun ve erkekliğini zar zor ortaya çıkarıyor ve alnınla hafifçe belli ediyorsun. , benim gibi çenenden değil.
About Post Author
