Asım Gönen’den Bir Şiir: Bedel
BEDEL
ağlamak nasıl da yaralı bir kuş
kemanlarda konuşturmak o derin acıyı
nasıl da kanadı kırık bir kelebek
sulardan öğrenmiş ela gözler işte
bir dalın kırığından damla damla akmayı
bir de rüzgarda ırgalanan hüznünü güzlüklerin
kavuşmak sevgiliye acı çektirecekse
bu yüzden bedelini ayrılık diye sevdik diyen
bir de ömür boyu taşınan o derin yarayı
mesafeleri ısıra ısıra varmak sılaya
günbatımının kızıla boyadığı uzaklarda
kuşların kanatlarıyla vurulmak
nasılda zincirinden boşanmış bir esrimedir
şafaklamışken gökyüzünde ay
aşkın ummanında boğulmak
artık güneşin definesidir bütün renkler
bütün renkler
armut dallarında ela gözlerin güzelliğidir
çatlatırken aynaları
kan kırmızıdır şimdi papatya falında kavuşmak
gülmek nasıl da zordur
gizlemek için kendi yüzündeki acıyı
yalancı baharın çiçekleri gibi
çıkarıp zoraki maskeyi
iki gözü iki çeşmelerde seyretmek
sülünleri mumyalanmış ağlamayı
sonra eğilip don vurmuş bir zambağın üzerine
en yitik yerine vicdanların
zehirli iğne gibi saplamak utanmayı
Asım Gönen
About Post Author
