Dışarda Kar Var, Ankara Uykuda
esir kampında gece
gecenin son yarısı
parça tesirli bir bomba düşer ansızın
koğuş kalk!
deşilmiştir uykuların mahremiyeti
en yumuşak karnından
dikiş tutmaz hançer darbeleriyle
neylersin…
mahmur gözlerinde seğirtir öfken
gri duvarlara toslar
paslı ranzalara
dışarda kar var, ankara uykuda…
bir sıcak nefes ararsın
bir ılık bakış
sıtmaya tutulmuş
cılız gövdene…
yorma!
hüzün yuvası kalbini ilk günden
çünkü ne varsa
insan olmaya dair
kalmıştır, çok uzaklarda…
rengini yitirmiş çiçekler
marş ezberletir kuşlara
dışarda kar var, ankara uykuda…
2004/
Özgür Üniversiteli Dergisi 2011-sayı:7
Alpaslan Akdağ
Fotoğraf: Kamil Akdoğan
About Post Author
