Düş Karası İmgeler
ılıman bir nefestir hayat, sureti yedi iklim
bedelsiz sözcükler dilimizde pelesenk
bakışlar örselenmiş, hüzünler yetim
natürmort bir resim kadar donuktur şiir
her vuslat, yeni bir ayrılık başlangıcı
ürkek kelebekler sekerken
bir gerilla namlusundan
fersah fersah ötelere
doruğu zemheri dağların sütresinde
umutlar yeşerir, ümitler söner nice
ve kılıç keskinliğine emsal uçurumların
kardelen meskeni üşüyen bayırların
amansız pusular kurulmuşsa ardına, arkasına
ve mayınlar döşenmişse adım başı
yakışıksız genç ölümlerin o yılgın
ve o soluk bakışlı gölgesi
bumerang etkisinde kıvranan
mavi bir evrene sinivermişse inceden
gel de yaşa!
gel de yaşa!
kül rengine hapsedilmiş bilinmez kuytularda
buzul katreler dökülür, çivit mavisi
çelik namluların dayatıldığı
delikanlı şakaklarımdan.
s/aklıma sen düşersin gülüm/se
ve kan sıçramış beynime
dermansız hasreti çöker
t/uzaklara eğimli bir garip vatan’ın
ve göğsümün adem elmasına
masumiyeti rehin alınmış
bir tutamlık merhamet yağar
ipil-ipil sombaharlardan
ve hayın yuvası karanlık bir geceden sıyrılarak
gel de ölme!
gelde ölme!
2012/
Lacivert Öykü Şiir Dergisi Mayıs-Haziran/2012
Alpaslan Akdağ
About Post Author
