Karakedi Dergisi, Sayı 30
Sunuş Yazısı
Ağustos ayına girerken hepinize merhaba demek isterim.
Öyle bir eğitim sistemine sahibiz ki dünyada bizi örnek alan kimse yok. Bizden de eğitim sistemimizi örnek gösteren yok. Bakanın kendisinin bile bunu dediğini duymadık. Singapur, ABD, Almanya gibi ülkelerin eğitim modelleri sık sık örnek gösterilir. Velisi, öğrencisi, idarecisi, öğretmeni, bakanı herkes mutlu. Bizdeyse bakan dahil sistemden mutlu olan yok. Kime dokunsan bin ah işitiyorsun. Veli öğretmeni suçluyor. Öğretmen öğrencide kabahati buluyor. Müdür üniversiteyi suçluyor. Üniversite bakanları suçluyor. Bakanlar ise hem veliyi hem öğrenciyi hem öğretmeni hem müdürü hem üniversiteyi suçluyor. Ortada sorumluluğu üzerine alan kimse yok. Herkes suçu diğerine atıyor.
Üniversitelerin 3 te 1’i 10 sene önce açıldı. Yıllar içinde eksikleri tamamlanır diye düşünürken yeni yeni sorunlar çıkmaya başladı. Bina yapılır, fakülte yok; fakülte açılır bölüm yok; bölüm açılır hoca yok, hoca bulunur bölüm yok. Bina var, fakülte var, bölüm kurulmuş fakat tercih eden öğrenci yok. Bina var, fakülte var, öğrenci var, hoca yok. Bina var, fakülte var, bölüm var, hoca var, öğrenci var fakat verilen eğitimi beğenen yok. Bunun adı bocalama. Yüksek öğretimde planlama olmayacaksa nerde olacak? Deneme yanılma ile eğitim planları yapmak ilkçağ da kaldı. Büyük, kalabalık üniversite olma hevesi bocalamanın esas sebebi. Hepimize lazım olan nitelikli bilim üniversiteleri açmak.
Geçen hafta üniversite tercihleri için rehber öğretmenlere fikir danışmaya giden velilerinde öğrencilerinde ayaklarına kara sular indi. Sıralama engeli eli kolu bağlıyor. Sıralama engelini aşanın da iş garantisi yok. Etrafta iş arayan üniversite mezunu çok kişi var. Pek çok bakan işsizliği bitirme sözü verdi ama verilen sözler tutulmadı. Elbette yoluna girecek, ama ne zaman?
Sayıda emeği geçenlere dergi yönetimi olarak teşekkürlerimizi bildiririz.
31. sayıda görüşmek dileğiyle…
About Post Author
