KASABA SANAT DERGİSİ – SAYI 17 – GÜZ 2014
Bu Sayıda
Uğur Çınaroğlu – Dil Üzerine Düşünceler,
H. Hüseyin Yalvaç – Gün Güne Küskün,
Mehmet Sadık Kırımlı – Yorgunuz,
Arif Madanoğlu – Evrensel Aşkların Alkımı,
A.. Murat Özhan – Bir Milyon Çocuk Kitabı,
Bülent Güldal – Zambak Yolu,
Rahim Gür – Çiğdem Külahı,
Emine Kuşoğlu – Çiçek Deseni,
Mehmet Rayman – Sarı Kum,
Hakkı Avan – Niobe’nin Kentinden Bir Kültür Elçisi,
İçimizden Biri – Seval Arslan,
“Esen Yel”e Karışan Anılar – Esen Yel,
İğde Dalında Hakkı Avan – Yaşar Aksoy,
Hakkı Avan’ın İç Dünyası – Hüseyin Peker,
Manisa’nın Hakkı Avan’ı – Dinçer Günday,
Manisa’nın Karıncası Hakkı Avan – Aydoğan Yavaşlı,
Manisa’ya Vurgun Bir Yaban Hakkı Avan – Halil Şahan,
Hakkı Avan’a – Erşen Akar,
Hakkı Avan: Kent Kültürü İnsanı ve Şair – Fahrettin Koyuncu,
Bir Kenti Sevmenin o Kenti Bilmek Olduğunu İnceliklerle Anlatan, Adam – Ahmet Çınar,
Hayatın İçinde Tüten Bir İncelik Hakkı Avan – Seval Arslan,
Rıza Yetim – Sanatın İşlevi,
Metin Soydeveli – Ağlar İçinde Balık,
Mehmet Ercan – Miyase,
Önder Şit,
Danyal Nacar – Yaşlanmadan,
Ömriye Karataş – Değişen Irmaklar,
Mehmet Genç – The Little Boy,
Ahmet Günbaş,
Hayri Tunç – Kepcecik,
Mehmet Genç,
Tan Doğan – Hüzünlü Bir Sürgündür Hayat,
Ferda Balkaya Çetin – “sakura”yı Düşlemek Aklın Beyazlığında,
Gönül Ak – Deli Rıza,
Mehmet Rayman,
Atila Er – Demek Gözleri Maviydi Kızın,
Rasim Demirtaş – Güz Günü Sonrası,
Serpil Seyhan Gürbüz – Deme Bir Şey Kalmadı,
Ilbarıt Köyü Kültür Merkezinde Bir Sanat Emekçisi Recai Demirsöz – Emine Kuşoğlu,
Recai Demirsöz,
Metin Sert – Şehir Güzellemesi,
Özge Sönmez – Dilleri Yitik,
Fatma Ergüneş – Taş Avlularda Güvercinler Ağlardı,
Mert Özhan – Söz Aynı, Deli Farklı,
Havva Ağral – Bir Adam,
Hayri Bökü – Ruhi Bey,
Dergiden bir şiir: Emine Kuşoğlu yazmış.
Çiçek Deseni
Çocuk gelinlere
Ay, Soluk, beyaz bir gül
Saklandığı buluttan bakıyor
Sağır sultan kör kuyu…
Yeryüzündeki kirleri kimler yıkıyor
Acılar sığmıyor taş altına
Büyümüş çocuklar uyutuyor boş yataklar
Hiç anlamı yok belki o anlarda
Fesleğen kokuyor taş duvarlı avlular
Bir nehir dağından aşıyor telaşla
Ağıtlara yasak, kesik lal dil
Sessizce çoğalıyor kendi kendine
Karagözler, al yazma altından
Durup durup pencerelere bakıyor
Hiç anlamı yok belki o anlarda
İğde ağaçları çiçek açıyor
Bölünüyor arzulara
Aşk yok, kimliksiz doğumda
Gece inat mavisine susuyor
Kötüye yorumlanan bir rüya
Canlara korku salmış eski hikayeler
Hiç anlamı yok belki o anlarda
Kin tutuyor alyansa kazılmış isimler
Bilmiyor cebinde taşıdığı aynalar
Nelere gülüyor, güldürüyor ağız yaralarıyla
Şaklabanlık yapan davulla zurna
Bir çizgi kadar ölüme yakın çalıyor
Hiç anlamı yok belki o anlarda
Kanıyor çiçek desenli yorganlar
Ağlayarak kadın oluyor
Gözleri sürmeli çocuk kızlar
About Post Author
