GÖLGENİN SIRRI
Yıldızsız
geceden kara gölgeyi
Önce
rüya zannetti
Zannetti
ki,
Altı
üstü bir gecelik işkence
Gözü
güneşin sıcağında açılınca bitecekti
Doğanın
uyumunu bozmak mı istemediğinden
Gölge
hiç kıpırdamadı yerinden
Yüreğine
pompalanan kanın gürültüsü duyulmasa
Bir
de ara sıra şavkıyan –herhalde gözleri- olmasa
Varlığını
anlaması mümkün değildi
Gün
ağarana dek tereddüt tetikteydi
İlk
ışıkla beraber bitti sırrı gölgenin
Son
aldığı haberle aralandı gözleri
Zor
eksilirdi artık gecelerden kasavet
Kamil Akdoğan
About Post Author
