KÖPRÜ UTANDI
Karşı kıyıya götüren bir köprüye çıkıyordu bütün yollar
Ortasına varana dek dikenli çalılardan geçti
İçgüdüleriyle sanki felaketi sezmişti balıklar
En cesurları bile kapattı gözlerini
Bulutlar daha hızlı dönüyordu vapurun pervanesinden
Yağmur sadece yüzüne çarpıyordu
Ağzını açmış bir canavar gibi çağırıyordu dalgalar
İki omzundan iten bir hain eldi rüzgâr
Bir ömrü düşünecek kadar uzun
Hatasını görecek kadar kısa bir an geçti
Yerçekimi aydedeyi kıskandı yavaş diye
Yıldızlar birer birer ağladı ipsiz boşlukta
Sabahın ilk saatleriydi
Bir ölü balinayla birlikte vardı karşı kıyıya
İş işten geçtikten sonra çaresini bulmuş gibi
Köprüyü yüksekliğinden utandırdı dolu bakan gözleri
Kamil Akdoğan
About Post Author
