METİN GÜVEN’İ KAYBETTİK
Kırılmış, hırpalanmış taşlara benziyor insan yüzleri
O yüzler ki; yıllardır bakıyorlar belirsiz bir geleceğe doğru,
endişe var gözlerinde, korku var
Askerler gidiyorlar paranın peşinden, savaşın fotoğraflarını çekebilmek için
Atlar ıslık çalıyor
Köpekler şarkı söylüyor
Paramparça hayatların
Ve güvercin kanadına asılı ölümlerin üzerinde oturan büyük
cellatsa; teşekkür ediyor dünyanın bütün katillerine:
-Hızlı yürüyün
Gecikmeyin
Yüreğin tıkandığı yerde sizi bekliyorum
Adını çok daha öncesinde duymuştum, üç cilt tutan elle yazdığım şiir defterinde onun da şiirleri vardı. 2007 yılında mektuplarla tanımıştım. Bursa’da şiir ağırlıklı bir edebiyat dergisi çıkarıyordu, onaltıkırkbeş isimli dergisinde bir şiirimi yayımlamıştı, ardından değişik aralıklarla yazıştık, görmesem de çok saygı duyduğum insanlardan, edebiyatçılardan biriydi. Ölümünü bugün öğrendim ve çok üzüldüm. Dünya güzel insanlarından birini daha kaybetti.
Bir dolu kitap, yüzlerce yazı, şiir bıraktı ardında ama eminim kim bilir daha neler yapacaktı.
Işıklar içinde yat!
Kitapları:
Ömrüm Geçen Bir Sağnak Gibi (1981)
Güvercin Yüreğinde Gül Renkli Çocuklar (1982)
Lâl Olsun, Ölsün (1985)
Dala Yakın, Yaprağa Uzak (1990)
Yarasa Karnında Aşk (1993)
Suları Unutan Gölge (1994)
Ten Ve Gül (1995)
Aşk Bitti Akşam Sürüyor (1996)
Gece Müziği (1996)
Geriye Söz Kalır (1997)
Yaz Biliyor Her Şeyi (1998)
Kedi Uykuları (2008)
About Post Author
