Şiirler – Hüseyin Avni Cinozoğlu
AĞIR SÜKÛT
Rüzigâr yaman esmiş ev ücrada
Dışarısı zemheri dertten ziyade
Alnı damgalayan kızgın demir
Buzdan kılıçlar saplanıyor ruha
Şarabı da ekşidir evi harap olanın
Alıp gitmiş odalardan aşina sesleri zaman
Bir nefes daha çekse dökülecek son ateş zerresi de
Toprak olmakmış sanırdım meğer
Kül olup savrulmakmış âdemin masalı
Kâfi değil mahir olmak rüya ilminde
Meseldir Yusuf’un bahtını açan yıldızlar
Taş mermer horasan ne de demir
Kahırdan örülü sabırdan duvarlar zindan içinde zindan
Ancak cinnet halâs kılar bu ağır sükûttan âdemi
Ya da kaybolmak için simsiyah bir umman
Başıboş dalgalar misâli vurmalı başını taşlara taşlara
Ey evimi taşlayan muhterem ahali emir kulu maiyet memurları
Hâlâ bir ateş zerresi parlıyorken gözlerimde
Son katresini yudumlarken bu ekşi şarabın
Vurup çivileri tenime beni bu ağır sükûta çakın
Mesih değilim cesedim gibi ahımız da kalır bu âlemde
Ama mücrimler yine de gökyüzüne bakar yanılıp
Bir adam çarmıha çivilenince
Recm edilirse bir kadın taşlana taşlana
BÜYÜK ŞEHİRDEKİ MÜTHİŞ SİNYAL ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA
Ne çan sesi ne de bir avaze mabetten
Ruh bir nûr arar semada bir alyans
Kurt adamlar için arslan payı
Şehrin gecesini teslim alan canavar düdükleri
Büyük zekâsı Dr. Jekly’nin, rahiplerin çare bulamadığı insanın büyük derdi
İnsan her aşırılığa meyyal cennetten kovulmayı göze alacak kadar
Cennete kabul edilmek için cellâtlığa dahi gözü kara olacak kadar
Görkemli cübbeler içinde Engizisyon Yargıçları
Kışkırtır cinayetleri ruha kudret verir Absinthe
Soğukkanlılıkla icra olunur bazı toplu katliamlar
Sokağa adım atar atmaz devreye giren o müthiş sinyal
Deli, hünsa, fahişe cümle acuzeler, atılmışlar, horlanan
Büyük infaz didik didik edilir eşkâli ruhu hayatı hikâyesi
Balkonlarda asar kendini bazı reşit olmayan kızlar
Polislerin çelik yelekleri var çelik ciğerleri var devletin
Şöhret bu iğreti korkuluk candan pahalı insanın hayaleti
Cesetlerine dahi sahip çıkmaktan alıkoyan
Evladı dahi mahcup kılan damga
Nöbet mahallinde intihar eden nefer
Kanıtlamak zorundadır suçsuzluğunu
Cümle füru korkar bu ağır mirastan
Peçe gizleyemez yüzdeki utanç eğrisini
Bazı çirkin kadınlar korkar aynalara bakmaktan
Ölüme mahkûm
Zafer kazanan kötü adam
Marşlar heykeller
Ölü gömülür gömülmez
Açılır mezar zira iştahlıdır ahali
Sırlar konuşmaya başlar
Fısıltıyla ifşa olunan dehşet
Delinmiştir bazı ailelerin kutsal zırhı
Ve memnudur burjuva hukukunda reddi miras
DELİ KAN
kendini yaralamazsan
tutkun sana ihanet eder
kınında durmalı
şahdamara hamle etmedikçe bıçak
ıstırap çekme yeteneğini yitirdi ruhu
derisi aynı kaldı sadece toprağın aşındıracağı
tövbe etmeyecek kadar da asi büyük günahlardan
mutlu olmayacaktır ihtimal asrileştikçe şehir
mesela otuz yıl sonra kansere çare bulunsa dahi
kadınlara çelik penis naklini başaran tababet
Aushcwıtz’den daha büyük cinayetler tasarlayacaktır
çünkü korkmuyor Tanrı’dan
bir bronz heykelden korktuğu kadar
deli kan damarda durmaz
soğuk gece bastırınca
toprak gibi kavi olmak için
kendiliğinden gözlerini kapatmalısın
Cevahir değilse mavuzerin Kızıldere’de Mahir değilsen
tırtıl bile kanat açar kelebek olup uçmak için ölüme
rençperlerin mahrum olduğu uçurum ilmi
dokuz kariyeden kovulan marifet ehli
büyük bir vadiye bakan zirve
Robert Desnos’un gözlerinin karardığı
Nilgün Marmara’nın yükseldiği nihai kat
EMİNE
Ben ömrümde birkaç bahar gördüm
Emine hiç bahar görmedi
“Bacımı Koyvermeyen Şizofreni”[1]
Bir deli kral
Deli midir kral mı?
Saraya prangalarla bağlı
Bir köle belki de
Kralların kalpleri yoktur
Dünyaya kral olarak gelmeyi murad etmem
Bir uzun zemheri Emine’nin hayatı
Bir ırmak gibi taşlara vura vura
Aktım durulmadan aklım çığlıklar içinde
Bir durgun göle varmak gibi ölüm
Göle karışınca sükût edecek çağıltısı
Otuz iki yıl oldu Emine’yi göreli
Emine’nin imtihanı bir Eyyüb Sabrı
Dünyaya tekrar gelmeyi istemem
Gelirsem bir daha Emine’yi seçerim
Eş ya da kız kardeş fark etmez.
[1] İsmet Özel
Bu sitede ilginizi çekebilecek diğer kategoriler, bağlantılar
Blog Sahibinin (Kamil Akdoğan) Yazıları
About Post Author
