2 TEMMUZ’U UNUTMA!
Karanlığın cüzzamlıları aydınlığı yok etmek için ateşe sarılmıştı bu kez.
Yaktıkları devasa ateşin önünde bile kapkaranlıktı yüzleri. Ağızlarından akan salyalar ateşi azdırmak içindi.
Yer yine dünya’ydı, yer yine Türkiye’ydi.
Caanım memleketimin caanım bir köşesiydi. Ben diyim Maraş, siz deyin Çorum, o desin Sivas’tı. Farketmezdi…
Sahi fark eder miydi?
Milyonların öldüğü savaşlar bile unutulup giderken otuz beş insanın, o desin Alevi diye, bu desin solcu diye, şu desin insan diye yakılıp gitmesi de neydi ki…
Öyle ya o desin ilgisizlikten, bu desin unutmaktan, şu desin unutturulmaktan açılmamış mıydı o kebapçı dükkanı…
Sanki 35 insanı kebap yaptık der gibi…
Ama unutmadık, önce kebapçı dükkanı, sonra beyinlerdeki cüzzam ve en sonunda bütün karanlıklar yıkılacak…
O ana ve sonsuza dek unutmayacağız.
About Post Author
