Antakya (şiir) – Vecihe Akdoğan
Antakya
Doğuya karşı güzel binaların var
Civarında bağlık bahçelerin var
Kışın kuvvetli akan büyük Asi nehrin var
Şirinsin sevimlisin güzel Antakya
İşgal altında kaldın 20 sene
Hatay hükümeti oldun 938’de
Hatay bayrağı açıldı 7 Temmuz’da
Tarihi bir ülkesin güzel Antakya
Harbiye’nin berrak suyu ne güzel akar
Aşağılarda birikir denize akar
Bu manzara görenlerin kalbine akar
Meşhurdur bu şelale güzel Antakya
Kazaların sekiz köylerin pek çok
Emsalin arasında benzerin hiç yok
Sende barınanların karınları tok
Verimlisin her bakımdan güzel Antakya
İsviçre’yi andıran manzaran vardır
Meyve ile sebzelerin oldukça boldur
Medeniyet ışığısın adın uludur
Senden ayrılmak zordur güzel Antakya
Hem acıyı tattım sende hem de şöhreti
Genciken buldum sende toplu serveti
Meslekte dile getirdim bütün heyeti
Vatanseverler yerisin güzel Antakya
Dağlarla çevrilmiştir her bir tarafın
Sularla çevrilmiştir her bir tarafın
Yeşilliklerle dolmuştur güzel Antakya
Güzellikler diyarısın güzel Antakya
Güzel kızlarınla oğlanların çok
Bilgili insanların ağaların çok
Misafirperversin buna kıyas yok
Zengin derler gönlün zengin Antakya
İyilikseverlerin tek diyarısın
Müzik severlerin tek diyarısın
Beylerin yiğitlerin tek diyarısın
Övülmeye değersin güzel Antakya
İskenderun yolundan sana geçilir
Şahane apartmanlar birden görülür
Havuzdan akan suyun sesi duyulur
Duyan ruha benzersin güzel Antakya
Tabiat seni öğmüş yaratmış
Her türlü kolaylığı sende bırakmış
Yarıda ağyarında sana hayranmış
Evliyalar yerisin güzel Antakya
Kızıldağ eteğinde birçok yayla var
Birçok şirin bağlar akan sular var
Eski sanat eseri sulu köyler var
Turistlerin yerisin güzel Antakya
Ayıncamuz[1]
bahçesi ne güzel yerdin
Konakları ne güzel medeni yerdir
Gül ile bülbüllerin olduğu yerdir
Maziden bir âlemsin güzel Antakya
Çevriğin denizine hayran olursun
Samandağı kumsalına hayran olursun
Tabiat güzelliğine hayran olursun
Zevkusefa yerisin güzel Antakya
Amik, Beylan, Soğukoluk ne güzel yerler
Kömürçukur, Arsuz ne güzel yerler
Kırıkhan İskenderun atık suyu içerler
Her güzellik sendedir güzel Antakya
Gülderen’le Sünberiye diyecek var mı?
Görülmeye mahsus yer diyecek var mı?
Suyunun havasının benzeri var mı?
Her bakımdan üstünsün güzel Antakya
Senpiyer kilisesi hala duruyor
Dağların arasından sular akıyor
Turistler bu yeri ziyaret ediyor
Havvariyon[2]
anası güzel Antakya
Kazalarının büyüğü İskenderun’dur
Türkiye’nin en büyük kazası İskenderun’dur
Böyle güzel liman nerde bulunur
Vilayetler güzeli güzel Antakya
1 Temmuz 1971
Vecihe Akdoğan (Cemali)
1903 yılında Antakya’da doğdu. 20 yıl Fransız işgali altında
kalan Antakya’nın ilk kadın öğretmenlerindendi. 1917 yılında bulunduğu okula
öğretmen muavini oldu. 1923’de altı dershaneli “Türkünas Mektebi”nde öğretmenliğe başladı. 1937 yılında bayrak asmanın yasak olduğu dönemde okuluna bayrak astı.
İlhaktan sonra Antakya’da görev yapmış tüm öğretmenlerin
görevi dondurulunca o da bir süre mesleğine ara vermek zorunda kaldı. 1940-1944
yılları arasında Antakya Belediye Encümen Azası olarak görev yaptı. Hava
Kurumu, Çocuk Esirgeme Kurumu gibi kuruluşlarda görevler aldı. 1944 yılında
İskenderun’da Kurtuluş Okulunda yeniden öğretmenlik görevine tayin edildi. 1946
yılında Antakya’ya Fevzi Çakmak Okuluna geldi. Öğretmenler Tedrisatı’nda
yaptığı bir konuşmada köy öğretmenlerinin yaşam koşullarının güçlüğünü dile
getirdi, yoksul öğrencilere bizzat maddi yardımlarda bulundu. 3 Mayıs 1955’te
meslekten ayrıldı.
Antakya ziyaretinde İsmet İnönü’yü karşılayanlardan biriydi. 1950’lerde Sovyetler birliği ile Boğazlar konusunda anlaşmazlık çıkınca düzenlenen bir mitingde konuşma yapmış, 1952 yılında Ankara istasyonundan Kore’ye asker gönderilirken kürsüye
çıkıp şiir okumuştu.
Son yıllarını başkentte geçirdi ve burada 1984 yılında hayata gözlerini yumdu. “Hocahanım” diye bilinir, büyük küçük herkes tarafından sevilir sayılırdı. Gerçek bir Cumhuriyet kadınıydı.
Şiir yazar, ut çalar ve güzel sesiyle şarkılar söylerdi.
[1] 1930’larda Arapça ismi ayn camûs (mandagözü) olan yer günümüzdeki Yeşilpınar
beldesi
[2]
Havariler