AĞLAYAN ÇAYIR / WEEPING MEADOWS
1919 yılında Selanik’e Odesa’dan Yunan göçmenler gelir. Bolşevik devrimden kaçan göcmenlerdir bunlar. Aralarında Spiro’nun ailesi da vardır. Spiro ve eşi Odesa’yı terkederken yolda annesinin ölüsü başında ağlayan küçük bir kız çocuğu bulurlar ve onu da yanlarına alırlar. Heleni’dir bu kızın adı.
Spiro ilerde Heleni’yi de eş yapacaktır kendine ve bu ilişkiden ikiz çocukları olacaktır. Ama yıllar geçtikçe Heleni Spiro’nun kendi yaşlarındaki oğluna aşık olur. Kaçmaktan başka yapabilecekleri bir şey yoktur.
Kemancı Nikos ve onun gibi müzisyen olan arkadaşlarına rastlarlar yolda. Müzisyenler iki sevgiliyi beraberlerinde götürürler ve kalacak yer gösterirler. Onuru zedelenen Spiro ise habire onları aramaktadır.
Fonda nerdeyse hiç eksilmeyen hüzünlü melodiler, Yunan şarkıları, arada Türk ezgileri yer alır. Sürekli bir hareket vardır. Sürekli bir acı vardır.
Bütün bunlar simgelerle ifade edilmiş filmde ve müthiş bir görsellik katılmış. Kayıklar Selanik’in göç sehri olduğunu anlatır sanki. Oradan oraya durmadan hareket ederler. Beyaz bayraklar çok özlenen barışı simgeler gibidir ama ya kan sıçrar onlara ya çamur. Yunanistan Anadolu’dan aldığı büyük bir darbeyle sarsılmıştır çünkü. Ordan gelen yüz binlerce insan yoksulluk içinde yaşamlarını sürdürecekleri yer aramaktadır. Bütün bunların üstüne faşizm ve iç savaş eklenir.
Heleni’nin kocası iç savaşta Amerika’ya gider, Heleni iki çocuğuyla kala kalmıştır. Bu da yetmez yaralı bir gerillaya yardım ettigi gerekçesiyle tutuklanır uzun yıllar hapis yatar. Bu yıllarda ikizlerden biri halk cephesine digeri ise faşist orduya
katılmıştır.
Heleni bir annenin karşılaşabileceği belki de en büyük acıyı hapishaneden çıktığında öğrenir. İc savaşta oğulları birbirlerini öldürmüşlerdir.
About Post Author
