aynaların öteki yüzü / Hatice Eğilmez Kaya
yeni sesler duymak ister insan bazen,
eski sesler eski acıları kanatır!
taraçada kumru,
kumsalda ağaç,
asırlık saatlere sığınan
âteşin kanatlarıyla yelkovan…
yitirilmiş bir tılsımdır gözlerin,
gözbebeklerin ikindi güneşi.
ılıman ve kedersiz,
fakat akşamın gelişinden hüzünlü!
binlerce yıldız henüz,
sulu sepken yağmadan.
aynaların öteki yüzünden
devşirdim sensizliği.
yorgun düşmüş ipek böceklerine,
anlattım masalımızı,
hem ürkek hem de alıngan…
bir ışık diyorum bir ışık!
son kar tanesiyle iner yeryüzüne,
ilk yazda güler sere serpe.
ince parmaklarıyla dokunur;
buluta, yaprağa, dal uçlarına.
sevmek mi dedin?
sevmek inan sonraki iş.
önce her kuytu aydınlık olmalı,
her iklim sıcacık…
suya değen ayakları üşümemeli
saçları göklerde asılı kalmış bir
geçmiş zaman perisinin.
yeni yüzler görmek ister insan bazen,
eski yüzler eski acıları anımsatır.
About Post Author
